Λάρισα 23-10-2011
Αριθμός Πρωτ: 47
Προς τους Συλλόγους της Π.Ο.Π.Σ. Βλάχων
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Για την ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ του ΙΑΝΚΟΥ ΠΕΡΙΦΑΝ
Τις προηγούμενες ημέρες οι Σύλλογοι της ΠΟΠΣΒ αλλά και ιδιώτες λάβαμε δέμα από την Κωνστάντζα / Παρίσι. Περιεχόμενο: η αυτοβιογραφία του Ρουμάνου Λεγεωνάριου Ιάνκου Περιφάν, σήμερα «Γάλλου πολίτη» και επίτιμου προέδρου του «Κονσίλιουλ των Μακεδοναρμάνων». Τον αυτοβιογραφούμενο προλογίζει η ανηψιά του και υπ’ αυτού πολλαπλώς ευεργετηθείσα, ακτιβίστρια Κίρα Ιοργκοβεάνου – Μάντσου, πιστοποιώντας για άλλη μια φορά ότι η «Μακεδοναρμάνικη» υπόθεση είναι προσοδοφόρα οικογενειακή επιχείρηση.
Η αυτοβιογραφία του Ιάνκου Περιφάν φέρει τον προκλητικό τίτλο «Adutseri – Aminti» με υπότιτλο «Trâ Armânami» (ελλ. μετφρ. Αναμνήσεις – Για τη Βλαχουριά). Ο αυτοβιογραφούμενος προσπαθεί να εμφανιστεί ως «ο Παράκλητος της Βλαχουριάς». Όμως το πρωθύστερο παραμύθι του αυτοαναιρείται από το βίο και την πολιτεία του ανδρός.
Ο Ιάνκου Περιφάν γεννήθηκε κι ανδρώθηκε έξω από τον Βλαχόφωνο Ελληνισμό και την Ελλάδα. Στην πραγματικότητα ζηλεύει τη θαλερή συνέχειά του και τον μισεί. Οι πρώτες εκατό σελίδες παρουσιάζουν τη ζωή του νεαρού Ρουμάνου Περιφάν στο Καντριλατέρ, τη Δοβρουτσά, το Βουκουρέστι. Από νεαρός μαθητής στη Δοβρουτσά ο Ιάνκου Περιφάν συμμετείχε στο κίνημα της φασιστικής Λεγεώνας του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Στο Βουκουρέστι όντας φοιτητής συνδέεται με τα ηγετικά στελέχη της. Αγωνίζεται ως Σιδηροφρουρός για την πατρίδα του τη Ρουμανία. Καταδικάζεται για τη φασιστική του δράση από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Καταζητείται και δραπετεύει στην τιτοϊκή Γιουγκοσλαβία, περνά στη μεταπολεμική Αυστρία των συμμάχων, στη Βαυαρία για να καταλήξει στο Παρίσι. Το δίκτυό του πάντα οι άνθρωποι της Λεγεώνας. Οι Ρουμάνοι μοναρχοφασίστες. Ακόμη και στο Παρίσι διατηρεί τον ομφάλιο λώρο με τη Ρουμανία δραστηριοποιούμενος στην εκεί ορθόδοξη ρουμανική εκκλησιαστική κοινότητα. Άνθρωπος με αρχές παραδοσιακές, πιστός στην πατρική «διαταγή», όχι μόνο αναζητεί «Αρμάνα» σύζυγο αλλά κι από το δίκτυο των οικογενειών των ρουμανιζόντων Βλάχων στην Ελλάδα. Η αφήγηση των ιδιωτικών γεγονότων σε χρονολογική σειρά είναι γλαφυρή. Εντυπωσιάζει ωστόσο η «αρμάνικη» μονομανία του ακόμη και στις στιγμές χαλάρωσης, στις οικογενειακές διακοπές. Διόλου τυχαία βέβαια. Ως τη δεκαετία του 1980 ο αντικομμουνιστικός αγώνας των Ρουμάνων είναι το πρώτο μέλημα του Ιάνκου Περιφάν. Τότε παίρνει την απόφαση να ασχοληθεί με τους Βλάχους εκτός Ρουμανίας, τους Αρμάνους. Οι αλλοτινοί Αρμάνοι Σιδηροφρουρίτες σύντροφοί του στη Λεγεώνα και συνεξόριστοί του στο Παρίσι, με αρκετή δόση ειλικρίνειας, και γιατί όχι και κάποια αίσθηση αξιοπρέπειας, στην ανακοίνωση της πρόθεσής του αυτής του παρατήρησαν: «Πως θα δηλώσουμε, εμείς οι Λεγεωνάριοι, τώρα Αρμάνοι;». Ο Ιάνκου Περιφάν δεν είχε τέτοιες αναστολές. Άλλωστε στα δύσκολα δεν δίνει ποτέ απαντήσεις. Προχώρησε στην οβιδιακή του μεταμόρφωση. Έτσι, η αντικομμουνιστική του δράση εμπλουτίστηκε και με την αρμάνικη υπόθεση. Η τελευταία φαίνεται ότι διευκόλυνε την απευθείας ανάμειξη και σε άλλες κομμουνιστικές και μη χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης για λογαριασμό τρίτων. Όπως ο ίδιος ομολογεί στελέχη της Λεγεώνας και σ’ άλλες χώρες ενδιαφέροντος είχαν ήδη περάσει σε άλλο στρατόπεδο. Γιατί όχι κι ο ίδιος; Αρχικά, όπως διατείνεται, σε συνεργασία με την αλλοτινή ηγετική μορφή των Αρμάνων Σιδηροφρουρών στο Βουκουρέστι, τον Βεργιάνικης καταγωγής ρουμανοτραφή Κονσταντίν Παπανάκε εξόριστο στη βόρεια Ιταλία. Στη συνέχεια συνεργαζόμενος με τον αυτοεξόριστο στη Γερμανία Ρουμάνο ακτιβιστή Βασίλε Μπάρμπα, το ρουμάνικο Ίδρυμα Ντράγκαν στην Ιταλία και τη συνδρομή του γερμανόφωνου παράγοντα (πολιτικού κι ακαδημαϊκού). Σε πρώτη φάση ο Ιάνκου Περιφάν εμφάνισε το «αρμάνικο» ως πολιτιστικό ζήτημα. Γνώριζε τις αντιδράσεις και την αποστροφή προς τα ρουμανοσχολεία, ιδιαίτερα, των Ελλήνων Βλάχων. Γι’ αυτό και φρόντισε να εντάξει στο νέο διεθνές θεωρητικό πλαίσιο το αντικείμενο διεκδίκησής του. Ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980 θέτοντας ζήτημα «διατήρησης της βλάχικης γλώσσας». Με τις καθεστωτικές αλλαγές το αίτημα επαναδιατυπώθηκε συνοψιζόμενο: «αρμάνικη γλώσσα = αρμάνικο μιλέτι αχόργεα». Δηλαδή ξεχωριστή βλάχικη γλώσσα για το ξεχωριστό βλάχικο έθνος. Η συνταγή και τα υλικά της όμως παρέμειναν τα παλιά. Από τον καιρό των ρουμανοσχολείων. Προκειμένου να εμφανιστεί το μέρος ως όλον και με κάποια δόση φρεσκάδας, τέθηκαν στη διάθεσή του μοντέρνες μέθοδοι προπαγάνδας και προσηλυτισμού. Το προϋπάρχον δίκτυο ενίσχυσαν κι οι ποικιλώνυμοι χαμαιλέοντες της επιστήμης (Τέντε Καλ), που δεν λανθάνουν της προσοχής, προστασίας και υποστήριξης του Περιφάν και ανταποδίδουν. Τα γεγονότα είναι γνωστά κι ο «λάλι Ιάνκου» δε φείδεται μαρτυριών όταν θέλει. Σ’ αυτή τη συνάφεια ο Ιάνκου Περιφάν συνεπικουρείται από φωτογραφικό υλικό κι έγγραφα. Αυτοαγιογραφείται, ως άοκνος ακτιβιστής και πολιτικός καθοδηγητής, εδώ και τριάντα χρόνια, αρμάνικων συλλόγων στο Παρίσι, στο Μόναχο, στην Αλβανία, στα Σκόπια, στη Ρουμανία, και όπως ο ίδιος υποστηρίζει μέχρι και σ’ αυτή την Ελλάδα.
Ο Ιάνκου Περιφάν αυτοπροβάλλεται μέσα από το παραμύθι του ως ο αναθεωρητής της ιστορίας. Διεκδικεί μια ανιστορική μακεδονική καταγωγή. «Αρμάνικη / Μακεδοναρμάνικη». Εθνικά ξεχωριστή. Σαφώς όχι ελληνική. Το αποκορύφωμα της καταφανούς ανθελληνικής του ψύχωσης. Όπως αρέσκεται να λέει ο ίδιος, «ν’ παραμυθουσιάστι», κυριολεκτικά. Χρησιμοποιεί βέβαια το ρήμα με την έννοια του αφηγούμαι, αλλά στα δικά μας βλάχικα αυτό σημαίνει, κοινώς παραμυθιάζω.
Τι ακικασίμου «Ντοάμνε» Περιφάν.
ΤΡΑ ΑΡΜΑΝΑΜΕΑ Για τη ΒΛΑΧΟΥΡΙΑ:
«Ντόμνουλ» Ιάνκου Περιφάν ιάστι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΥ._
Ο κύριος Ιάνκου Περιφάν είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ._
Αλουμτά ούνα μπάνα ντριάγκα ΤΡΑ ΡΟΥΜΑΝΙΑ._
Αγωνίστηκε μια ολάκαιρη ζωή ΓΙΑ ΤΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑ._
Τσι άρι σ’ ασπούνα τρα Αρμανάμεα ούνου ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΛΕΓΕΩΝΑΡΟΥ; Παραμύθι._
Τι έχει να παρουσιάσει για τη Βλαχουριά ένας ΡΟΥΜΑΝΟΣ ΛΕΓΕΩΝΑΡΙΟΣ; Παραμύθια._
Καλούνται οι Σύλλογοι μέλη της ΠΟΠΣΒ και όσοι Έλληνες Βλάχοι λαμβάνουν το πακέτο να το επιστρέψουν πίσω με την ένδειξη:
ΝΙ ΑΔΙΞΙΤΟΥ! ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος Η Γεν. Γραμματέας
Μαγειρίας Μιχάλης Τσακνάκη – Νιτσιάκου Αγγελική
